Οι Μερικές Οδοντοστοιχίες είναι κινητές προσθέσεις που αποτελούνται από ένα μεταλλικό σκελετό, ακρυλικό υλικό στο χρώμα των ούλων και τεχνητά ακρυλικά δόντια.

Στην καθημερινότητα αναφέρονται συνήθως ως ΄΄μηχανήματα΄΄.

Βασικό όφελος των μερικών οδοντοστοιχιών είναι ότι αντικαθιστούν τα ελλείποντα φυσικά δόντια του οδοντικού φραγμού.

Επίσης, αποκαθιστούν διαταραχές στη σύγκλειση των δοντιών και δεν επιτρέπουν την μετακίνηση και αραίωση των δοντιών.

Τέλος, αποκαθιστούν την αισθητική του προσώπου καθώς και βασικές λειτουργίες όπως η μάσηση και η φώνηση.

Οι Μερικές Οδοντοστοιχίες ενδείκνυνται ως επιλογή όταν:

– Δεν είναι δυνατή η αποκατάσταση με ακίνητη προσθετική για οδοντιατρικούς ή οικονομικούς λόγους.

– Δεν είναι δυνατή η τοποθέτηση εμφυτευμάτων για οδοντιατρικούς ή οικονομικούς λόγους.

– Όταν εκτός από τα δόντια, έχει απολεσθεί και σημαντικός όγκος σκληρών και μαλάκών ιστών.

Αντενδείκνυνται σε περιπτώσεις όπου μπορεί να μην είναι ανεκτές από τον ασθενή ή επηρεάζουν αρνητικά την ψυχολογία του. Σε αυτές τις περιπτώσεις η λύση της ακίνητης προσθετικής ή ων εμφυτευμάτων θεωρείται ιδανικότερη.

Οι Ολικές Οδοντοστοιχίες είναι κατασκευές από ακρυλικό υλικό στο χρώμα των ούλων και τεχνητά ακρυλικά δόντια.

Αποτελούν λύση εκλογής όταν έχουν χαθεί όλα τα δόντια από τον οδοντικό φραγμό.

Βασικό όφελος των ολικών οδοντοστοιχιών είναι ότι αντικαθιστούν τα ελλείποντα φυσικά δόντια του οδοντικού φραγμού.

Επίσης, οι ολικές οδοντοστοιχίες αναπληρώνουν τον χαμένο όγκο των γνάθων, το οστό των οποίων πάντα μειώνεται (απορροφάται) μετά την απώλεια των φυσικών δοντιών. Βοηθούν κατ’αυτόν τον τρόπο στη σημαντική βελτίωση της αισθητικής του προσώπου.

Τέλος, βοηθούν στην αποκατάσταση βασικών λειτουργίών όπως η μάσηση και η φώνηση.

Η συγκράτηση των Ολικών Οδοντοστοιχιών στο στόμα εξαρτάται κυρίως από :

– Τον όγκο του οστού των γνάθων. Όσο μειώνεται ο όγκος αυτός λόγω απορρόφησης, τόσο μειώνεται και η συγκράτηση της οδοντοστοιχίας.

– Το μέγεθος της επιφάνειας του βλεννογόνου που καλύπτει η οδοντοστοιχία. Μεγαλύτερη επιφάνεια δίνει καλύτερη συγκράτηση.

– Την σωστή κατασκευή της οδοντοστοιχίας ώστε να έχει καλή επαφή με το βλεννογόνο.

Μεγάλη άυξηση της συγκράτησης των οδοντοστοιχιών μπορεί να επιτευχθεί με την τοποθέτηση ενός μικρού αριθμού εμφυτευμάτων στις γνάθους. Η οδοντοστοιχία συγκρατείται με τα εμφυτεύματα με τη βοήθεια ειδικών υποδοχών, αλλά παραμένει κινητή, διατηρώντας τη δυνατότητα να αφαιρείται ανα πάσα στιγμή από τον ασθενή. Οι οδοντοστοιχίες αυτές ονομάζονται Ολικές Οδοντοστοιχίες επί Εμφυτευμάτων και αποτελούν μια ιδιαίτερα αξιόπιστη και σίγουρη λύση.

Επίσης άυξηση της συγκράτησης των Ολικών Οδοντοστοιχιών μπορεί να επιτευχθεί με την διατήρηση ειδικά διαμορφωμένων ριζών ή κάποιων μειωμένων σε ύψος δοντιών καλυμένων με μεταλλικές στεφάνες. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι Οδοντοστοιχίες ονομάζονται Επένθετες Ολικές Οδοντοστοιχίες.

Τέλος η συγκράτηση της οδοντοστοιχίας μπορεί να αυξηθεί με τη χρήση ειδικών εμπορικών σκευασμάτων (κόλλα π.χ. Corega ) που τοποθετούνται στο εσωτερικό της οδοντοστοιχίας.

Βέβαια, πρέπει να τονίσουμε ότι η λύση της ΄΄κόλλας΄΄ σε μια οδοντοστοιχία η οποία είχε αρχικά καλή συγκράτηση αλλά με το πέρασμα των χρόνων αυτή ελλατώθηκε δεν είναι η ενδεδειγμένη. Και αυτό γιατί η συγκράτηση της οδοντοστοιχίας μειώνεται λόγω της σταδιακής απορρόφησης του οστού των γνάθων με το πέρασμα των χρόνων. Η ορθή λύση στις περιπτώσεις αυτές έγκειται στην αναγόμωση (γέμισμα) της βάσης της οδοντοστοιχίας με ακρυλικό υλικό.